Cali,Tempo reizen,Ecuador,Evenaar,Vulkaan beklimme

Buenas Dias, y suerte con leen esta viaja ‘verslag’ (= grof vertaald: MOGGUHH en veel geluk met het lezen van dit reis verslag) Ik heb al een tijdje verzuimd om reisverslagen te schrijven. Vooral omdat ik daar de tijd niet voor wilde maken. Maar nu blijf ik een paar dagen op dezelfde plek dus heb ik het er wel voor over. Ik wil iedereen thuis op de hoogte houden, ik vind het leuk om nog een keer te schrijven wat ik heb meegemaakt en ik doe het ook voor mezelf omdat ik geen reisdagboek meer bijhoud. Het voelde alsof dubbel werk aan het doen was.
Momenteel ben ik al midden in Ecuador, maar dat is niet vanzelf gegaan.. potdommenes nog an toe, het leven van een reiziger gaat niet over rozen. Mijn ouders komen 18 september naar Cuzco in Peru, en dat is nog een heel eind hier vandaan dus als ik ze daar wil ontmoeten moest ik een beetje beginnen met tempo reizen. Dat gaat in het zuiden van colombia en in ecuador iets beter als hogerop. Één simpele reden daarvoor: er zijn hier niet zoveel festivals meer waar ik me door laat ophouden. Alhoewel mijn laatste reisverslag eindigde met het feit dat ik een festival zou meemaken heb ik er maar 1 avond wat van meegekregen.

Donderdag 12 augustus werd ik wakker in Cali, heb ik veel gedacht aan onze mensen thuis en heb ik veel mensen gemaild. Belangrijkste daarvan was uiteraard mijn lieve vriendinnetje, maar ze moest deze keer strijden met Bart en Mischa om de eer. Ik heb deze 2 lieve mensen even hartig toegesproken via de mail. Ze geven elkaar het ja-woord. Dat betekent ook dat als ik ze vraag om een biertje te doen, een BartBQ-tje te geven of een potje te tennissen, dat ze mij ook het woord-ja moeten geven. S’middags wilde ik een stuk gaan lopen door Cali maar het regende pijpenstelen dus heb ik maar in een hangmatje gelegen en een boek gelezen.. jaahhh een echt boek!! Haha. Toen het eindelijk droog was een klein rondje gemaakt door de stad. Op 1 plein leek het wel Navidad (kerstmis) maar dat bleek normaal te zijn. Daar een Churriso gegeten op straat (een colombiaanse Bloedworst, helaas geen Pap en Bier erbij maargoed) en staan ouwehoeren met een neger op de brug. Maar weer snel naar het hostel voordat het donker werd, want dan wordt het gevaarlijk.. het is beter om een taxi te pakken s’avonds. In het hostel nog naar mensen gezocht die naar het festival wilden gaan, maar er zaten alleen maar saaie belgen, duitsers en een japanner… niet het beste volk om weg te gaan dus maar weer naar bed gegaan.

Vrijdag de 13e maar vroeg uit bed om met de taxi naar de andere kant van de stad te gaan en te zoeken naar een hostel waar er wel gezellige mensen zijn. Dat was gelukt en de terug weg gelopen om wat mooie parkjes en gebouwen te bekijken. Nou..Dat viel niet mee.. Cali is een erg industriele stad. Veel vervuiling, veel auto’s en vooral veel zwervers. Dus in plaats van mooie parkjes en gebouwen te fotograferen ging ik maar andere foto’s maken en daar een spelletje voor mezelf mee spelen: Zoek de Zwerver. Je moet jezelf toch bezig houden… S’middags van narigheid mezelf maar naar de grootste dierentuin van Colombia gesleept. Daar had ik een nieuwe functie op mijn camera ontdekt die ik veel te veel gebruikt heb, De Burstfunctie. (dat die 2/3 foto’s in een seconde maakt zodat je de bewegingen kan vastleggen) Achteraf moest ik natuurlijk weer heel veel wissen. S’avonds een Nederlands meisje tegengekomen in het hostel die ik ook in Medellin had gesproken. Ze lijkt een beetje op onze enige echte zilkse English Turkyhhhh (de juiste mensen weten wel over wie ik het heb) en ze lult de oren van je kop. Ik dacht toen nog, wel gezellig.. Maargoed, dus naar het festival de Musica Pacifica gegaan. Dat betekent dat het een festival is van de mensen van de pacific coast. Daar wonen de slaven en nazaten die lang geleden uit africa werden getrokken.. Alleen maar negers dus. Daar kwam ik ook die ene neger tegen die ik eerder tijdens mijn Bloedworst had gesproken. Hij vroeg of ik het leuk vond, dus ik antwoord: “ja”. En ik vroeg het ook aan hem. Hij antwoord: “Mwaahh, niet zo onwijs..” dus ik vraag: “Waarom niet?” Zegt die: “Ik heb het niet zo op Negers, je moet altijd op je spullen letten als je tussen negers ben!” Haha, hilarisch! Het is ook overal hetzelfde verhaal, en dan hoor je het nog van een neger ook! Toen maar nog beter op mijn spullen gaan letten en naar binnen gegaan. Het werd namelijk gehouden in een Bull-fighting-ring. Super vet, iedereen staat te dansen, alleen maar negers die uit hun plaat gaan van de ranzigste drank die ik ongeveer ooit gedronken heb. Wij stonden op de tribune en hadden goed uitzicht op de ‘dansvloer’ waar er spontaan in grote groepen gedanst werd. Erg leuk om te zien.

Zaterdag de 14e wilde ik door naar de volgende stad: Popayan. Maarr niet voordat ik een voetbalshirtje van een club uit colombia had gescoord natuurlijk! Ik wilde heel graag een shirt van een club uit Medellin die gesponsord werd door: Pilsen! Ongeveer 2 uur naar gezocht maar nergens te vinden in Cali. Dan maar het shirt van Nacional. De club die ik in Medellin heb gesupport. Daarna door gegaan naar Popayan en daar nog net voor het donker aangekomen. Rondje gelopen door het centrum en wat leuke en handige dingetjes gekocht. Zoals: Slippers voor €2,50 (die ik na 3 dagen alweer kwijt was). Een typische colombiaanse tas waar de colombianen zelf ook geregeld mee lopen. En een Hackysack, dat is een klein balletje met grind erin zodat je er een beetje mee kan hooghouden. Het voetbalseizoen is begonnen en ik moet coaches en de boys van Zaterdag 1 wel een beetje tegemoet komen door af en toe een balletje te trappen. Na het eten een dutje gedaan om savonds te gaan stappen. Dat dutje werd een kleine 3 uur zodat het 12 uur was toen ik wakker werd. Dus besloot ik de volgende dag er maar om 4 uur uit te gaan om een 15 urige busrit te maken naar Ecuador – Otavalo.

Zondag dus de hele dag in de bus gezeten. De hele dag naar buiten zitten staren, en naar de snelheidsmeter die in de bus getoond werd. Deze gaf alleen maar snelheden aan in de tafel van 6. Dus 6, 12, 18, 24 enz enz.. RESPECT!! Goede invulling van mijn reis dus! Overigens ben ik er ook achter gekomen dat ik in Feet (de engelse equivalent voor meters) een magistrale lengte heb: 6,6 ft! Trots en groepen van 6 schapen tellend in slaap gevallen in Otavalo.

Maandag 16e wakker geworden in Ecuador. Het plaatsje Otavalo die op zaterdag de grootste markt van zuid amerika heeft en al pre-inca begon. (dat is dus minimaal zon kleine 5000 jaar oud) Ik was er dus helaas niet op zaterdag maar op maandag is het ook groot zat. Allemaal gebreide truien, mutsen, sokken, vingerpoppetjes, kettingen, armbandjes, en typische ecuadoriaanse dingetjes. Erg leuk om over de markt heen te lopen, al die dingen te bekijken, te onderhandelen zonder te onderhandelen (dat is: de prijs vragen - niets zeggen en bedenkelijk kijken – terug leggen en weglopen – en zo al 2 dollar van de prijs af te halen), en uiteindelijk wat souvenirtjes te kopen. Door mijn uitstekende markt ervaring heb ik een aantal leuke deals kunnen maken. S’middags in een overvolle 90 naar Quito gegaan. Die 90 is zo populair hier dat de hele bus volgepropt zat met liefhebbers die door de drukte temet bij me op schoot kwamen zitten. De hoofdstad Quito ligt zon 3,5 uur verder dus ik heb een leuke rit gehad! Daar aangekomen nog wat door het oude centrum gelopen waar wat mooie gebouwen te zien zijn. Het hostel waar we (want the english Turkyhh liep nog steeds achter me aan en ik werd der onderhand wel zat) in zaten heeft een super mooi dak terras die 5 hoog is en over Quito en kijkt. Daar s’avonds met een koppel ieren een drankspel gedaan om s’avonds uit te gaan. Gezellig en een paar pilsies achterover getikt blijkt Quito een wet te hebben dat er doordeweeks geen drank mag worden verkocht na 12 uur. Daardoor is heel Quito uitgestorven na 12en en al helemaal op maandag!

Quito is een rare stad. Erg vervuild, groot en gevaarlijk. Door die rare wet nog erg ongezellig ook. Quito ligt wel op precies op de evenaar (in het engels equator, erg toevallig dat het land ook zo heet!). Daar ben ik de volgende dag dus naartoe geweest met 2 engelsen, 2 ieren en the english turkyhh. Super interessant! Want in 1736 heeft een of andere studienerd met pen en papier uitgerekend waar de evenaar zich bevindt. Inmiddels is het met GPS uitgerekend en hij zat er maar 240 meter naast! Erg knap, maar er stond intussen wel al een mega monument (met een wereldbol erop als middelpunt van de aarde) op de verkeerde plek. Op de echte evenaar is een museum waar je veel informatie krijgt over de oorspronkelijke bewoners van equador en de evenaar. Ik ga dit allemaal vertellen want ik vond het erg interessant en als Ik het niet opschrijf dan vergeet ik het. De oorspronkelijke bewoners hadden een ritueel genaamd: Shrinking Head. Op het moment dat ze een oorlog hadden gevoerd en de stamhoofd hadden vermoord, sneden ze zijn hoofd af. Haalden alle ingewanden uit het hoofd en stopten daar stenen in om de vorm toch een beetje te behouden. Ook Naaiden ze de ogen en de mond dicht omdat ze van mening waren dat de ziel alleen via die wegen eruit konden komen. Zo kon de ziel er niet uitkomen en wraak nemen. Dan kookten ze het hoofd in een grote pot met allerlei kruiden, specerijen en planten waarvan niemand de combinatie weet behalve de Medicijnman/tovenaar van de stam. Op die manier krimpt het hoofd en hebben ze een trophy of war! Zo kunnen ze andere stammen afschrikken.. Dit ritueel wordt ook met belangrijke personen binnen de stam gedaan maar dan om hen te eren. Deze worden wel wat beter versierd en bijgehouden dan de trophy’s of war. Bijvoorbeeld met veren zoals op de foto. Dit was een 14 jarig jongetje.
We kregen nog een waterdichte hut van de een bepaalde stam van de vrijheid te zien. Die stam heet zo omdat ze helemaal naakt leven en alleen een touwtje om hun buik hebben om hun pik omhoog te houden. Niet omdat ze altijd geil willen zijn maar omdat het anders pijn doet als je pik tegen je buik en je zak aan klapt als je achter een wild zwijn aan rent. Een begraafplaats en een cactus waar zulke sterke drank uit gecentrifiguurd word dat als je een slok neemt, je gelijk in coma raakt. (hoe bedoel je we hebben een probleem in nederland met Coma zuipen.. In Equador wordt het al eeuwen gedaan) De totempalen die er staan die zijn er om het dorp te beschermen tegen enge geesten en zielen die wraak willen nemen. Sommige erg grappig.
Uiteindelijk dus op de evenaar uitgekomen waar we wat interessante informatie kregen en wat tests gingen doen op de zuidkant en noordkant van de evenaar. De aarde is rond en draait om zijn as, duidelijk lijkt me. Ook dat dit een van de redenen is dat er zwaartekracht ontstaat. Maar ik had er nooit bij stil gestaan dat de noordpool kloksgewijs om zijn as heen draait en de zuidpool tegen de klok in draait. De tornados op de noordkant zullen ook altijd kloksgewijs draaien en op de zuidkant tegengesteld. Dit zorgt er ook voor dat deze 2 krachten precies op de evenaar tegenelkaar botsen, en elkaar neutraliseren. Dus op de evenaar zal er nooit een Tornado voorkomen. Maar de zwaartekracht wordt precies op de evenaar ook geneutraliseerd. De verschillende tests die we hebben gedaan:

Water test: Om te checken of het waar is met die tornados hebben we een badkuipje vol met water laten lopen en aan de noordkant, aan de zuidkant en op de evenaar leeg laten lopen. Normaal gesproken ben je gewend dat het water 1 kant op draait als je hem leeg laat lopen (als een tornado). Op de noordkant is dat inderdaad kloksgewijs en op de zuidkant draait het water de andere kant op. Maar wat gebeurd er dan op de evenaar waar de 2 krachten elkaar neutraliseren? Daar draait het water dus helemaal niet en stroomt het recht naar beneden! Erg vreemd om te zien en omdat ik wist dat er een aantal eigenwijze figuren in nederland zijn die dit niet geloven (zoals mijn vader, Ed, Richard Muilwijk, Bart Poolman, Timo van Dam en nog vele andere) heb ik het gefilmd als bewijs! Zie youtube:
(filmpje komt later, het internet is veel te traag hier)

De Ei test: Door de 2 krachten die aan allebei de kanten van het ei trekken is het makkelijker om een ei te laten balanceren op de kop van een spijker. De gids lukte het om binnen 10 seconden dat ei daarop te laten staan (buiten met wind wel te verstaan) maar ik heb 10 minuten staan kutten maar het lukte me echt niet.. andere wel dus ik geloof het wel.

De sterkte test: Om de zwaartekracht op de evenaar te testen kan je een kracht test doen. Eerst 2 meter naast de evenaar staan. Daar je handen omhoog houden en iemand anders ze naar beneden laten drukken. Het zelfde met je duim en je wijsvinger tegen elkaar aan houden en ze uit elkaar laten trekken. Naast de evenaar heb je 2 handen en veel kracht nodig om dit voor elkaar te krijgen maar op de evenaar lukt dat al met 1 hand en halve kracht.

De evenwichtstest: laatste en minst overtuigende test maar wel vreemd. Jullie weten wel als je dronken ben en je moet met je ogen dicht over een lijn lopen.. op die manier moet je dat ook over de evenaar doen en dan lijkt het inderdaad of je dronken ben. Dit komt vooral omdat de 2 krachten aan weerszijden aan je trekken, en omdat een mens iets groter en minder symmetrisch gebouwd is dan een ei wordt er de ene keer aan de ene kant van je getrokken en vise versa.

Die avond onze avonturen besproken in een Irish pub en een Irish Quiz gedaan met grote pullen bier en gezellige mensen. Maar voordat we daar waren eerst nog even een cocktail bar ingegaan voor een Daquiri met een twist!

Volgende dag stond Cotopaxi op het programma. Cotopaxi is een van de hoogste actieve vulkanen ter wereld (5897m). Cotopaxi is ook de naam van het natuurpark. Super mooi met verschillende (niet meer actieve) vulkanen er om heen en mooie natuur. Daar verblijf je op ongeveer 4000 meter dus dat is flink aanpoten als je alleen al je kont wil krabben. We kwamen om een uur of 3 aan in een hostel zonder elektriciteit. Alles werkte op een generator dus alles was ook erg milieu vriendelijk en energie besparend. We gingen een kleine hike doen de bergen in om wat mooie watervallen te bekijken. De hike zelf was eigenlijk het leukst want we liepen letterlijk door het bergriviertje heen, balancerend op de uitgestoken stenen en hangend aan de want van de kleinere watervallen. Aangekomen bij de water val kon je er van af springen om te belanden in het ijskoude water. Deze durfal doet dat dan ook maar had daar spijt van toen hij koppie onderging en bijna geen adem kon halen omdat het zo verschikkelijk koud was. Toen ik opgewarmd was, was het toch wel erg leuk om gedaan te hebben! Terug gekomen in het hostel gegeten bij kaarslicht en wat biertjes gedronken om savonds in het veel te koude tentje te kruipen.

Donderdag 19 augustus was de dag van de beklimming van de Cotopaxi. Vanaf het hostel wordt je zover mogelijk de berg opgereden, totdat het zo stijl wordt dat de landrover het niet meer aankan. Vandaar moet je lopen en ben je op ongeveer 4100 meter hoogte. Het is de bedoeling dat je dan ongeveer een kilometer loopt om dan uit te komen op 4810 meter hoogte. Omdat dit zo hoog is, en de lucht zo ijl is doe je daar ongeveer een uur over.. elke stap heeft minimaal 2 ademhalingen nodig en dat is echt bikkelen! Maar deze sportieve jonge wil qua conditie niet achterblijven bij de gretige honden van zaterdag 1, dus besloot maar een sprintje te trekken de berg op! Deze sprint heeft ongeveer 20 meter geduurd voordat ik helemaal kapot op de grond viel van vermoeidheid! Het herstel heeft zeker ook 20 minuten geduurd. Mijn keel deed er pijn van! Eindelijk aangekomen op de 1e stop op 4810 meter om te rusten! Daarna stond er nog een loopie van 700 meter op me te wachten om daar 300 meter mee te stijgen naar ongeveer 5110 meter. Daar begon de gletsjer. Erg indrukwekkend en mooi om zo hoog in het eeuwige sneeuw te staan, te kijken naar een prachtig uitzicht. Ook al was het soms bewolkt, erg indrukwekkend om de wolken te zien ontstaan. De weg naar beneden hoefde ik alleen maar te springen om 2 meter verder te komen, zo stijl was het. Dus als een kangaroe ging ik binnen een kwartier naar beneden. Daar stonden de mountainbikes op ons te wachten. Ongeveer een uur naar de super stijle wegen naar beneden gemountainbiked. Heel vet dat je zoveel snelheid oppakt als je alleen je rem maar loslaat. Beneden de fietsen weer op de jeep geladen om ze 3 kwartier later er weer vanaf te halen omdat de landrover kapot ging. De rest van de weg naar het hostel (ongeveer een uur) weer gefietst in de regen. Super zwaar (vooral door de hoogte), maar wel lekker! Zie dit youtube filmpje voor hoe dat eindigde:
http://www.youtube.com/watch?v=qOoRSGUPBzc

Na lekker gedouched te hebben naar het volgende stadje gegaan waar ik nu zit: Banos. Dit is een Extreme sports paradise en is helemaal gericht op touristen die hier willen raften, kayaken, mountainbiken en soort van bungee jumpen. Ik vermaak me hier wel voor de komende dagen dus! Daarna ga ik naar de kust om daar weer even te chillen, walvissen te kijken en hopelijk naar de Poor Man’s Galapagos eilanden te gaan. Druk druk druk druk druk druk……

Sorry voor dit uigebreide lange verhaal maar ik vind het leuk om jullie op de hoogte te houden, maar had daar de afgelopen tijd geen tijd voor.. dus deze is alleen even ter compensatie. Na het weekend weer een verslag over banos, ik hoop dat ik dan onder de schrammen zit van de rivier hier en dat de vulkaan is uitgebarsten (ik zag gisteravond op de weg hierheen al lava van een vulkaan aflopen, Super vet)

Ajuu met een Duuu (ooehhjj nog één enter en dat wordt het 5e a4-tje)